Rokjesmaand

Het is maandag de 25e.

Nog exact één week te gaan. Tijd voor een tussentijdse evaluatie.

Het is leerzaam voor me, deze rokjesmaand. Als je een maand lang alleen maar rokjes draagt, kom je van alles tegen. Vreugde, plezier, twijfel, frustratie, ergernis…

Vorige week was ik samen met onze jongste dochter bij de Zeeman. Sofie moest nieuwe kleertjes. Sofie is klein. Een T-shirt in maat 50 past als een jurkje. Volgens onze kleuter wordt Sofie binnenkort 2. Ik vond dat de pop beter nog een keer haar 1e verjaardag kon vieren.

Daar bij de Zeeman zag ik panty’s voor € 1,49. Er begon een tweestrijd in mijn hoofd. ‘Dat kan niks zijn’  tegen ‘Het is niet duur’. De laatste won, maar de eerste kreeg gelijk. Toen ik de panty’s vrijdagochtend aan wilde trekken, trok ik er 1-2-3 een ladder in. Daar was de frustratie! En de dag begon zo goed, het zou een mooie lentedag worden.

Het werd toch een zonnige dag.

‘s Middags ging ik langs bij Lingerie aan de Luts in het pittoreske Balk. ‘Ja’, zei de verkoopster, ‘er zit veel verschil in de manier van weven, dát is echt het verschil in kwaliteit.’ De zon kwam opnieuw tevoorschijn, ik wilde meteen naturel panty’s. Dat komt nogal nauw. Ik doe vaker een miskoop dan een lucky shot. Ik dacht aan hoogglans, maar het advies werd mat. In matte panty’s leg je minder de nadruk op je benen en de oneffenheden. Ik koos een tint in 20 dernier. Omdat ik een hele lichte huid heb (lees: melkflessen) adviseerde de verkoopster ook zomerpanty’s. Tegen de tijd dat iedereen straks de blote benen het licht laten zien, trek ik zo’n zomerpanty aan. En dan denk je: ‘Heeft ze nou een panty aan, of niet?’ Een musthave voor alle roodharigen, dus.

‘En als derde nog graag een zwarte in 20 dernier.’ Op advies werd het geen zwart, maar antraciet. En dat bleek een goede koop. Ik deed ‘m de volgende dag meteen aan. Met katoenen wantjes deze keer. Die kreeg ik er bij, om te testen. Voor de allereerste keer zit er geen enkel haakje in mijn panty! Goed gekeurd. Een aanrader! De panty’s zitten heerlijk. Misschien komt het door de manier van weven, maar ze kriebelen helemaal niet, ze voelen zacht aan.

Ik vertroetelde mijn voeten met vijltjes en crèmepjes. Dat was voor één keer best leuk. Even qualitytime met mijn tenen. Toch zal ik dat niet dagelijks doen. Net zoals ik voortaan niet dagelijks een jurkje zal dragen.

Het mooiste inzicht van deze maand is misschien wel dat ik besef hoe fijn het is om een keuze te hebben. Op veel meer gebieden dan kleding, uiteraard. Maar alleen al het feit dat je ’s ochtends kunt kiezen wat je aantrekt, maakt me een blij mens. Dat ik volgende week in mijn kledingkast sta en dan gewoon pak waar ik zin in heb, geeft me nu al een gevoel van vrijheid.

Dit is de laatste maandag dat ik een jurkje draag. Volgende week maandag trek ik mijn vertrouwde spijkerbroek weer aan en dan dinsdags misschien wel een jurkje. Of niet.

Eén maand vrouwelijke energie verspreiden zit er bijna op. Ik geniet er echt wel van! Maar de volgende 30 rokjesdagen verdeel ik over de mooie lentedagen. En mocht het dan lijken dat ik mooie bruine benen heb, dan weet jij wel beter..

Er zijn dagen dat ik er hélemaal genoeg van heb. Hoe heb ik rokjesmaand ooit kunnen bedenken?!

Vorige week regende en stormde het iedere dag. Ik had helemaal geen zin in jurkjes. Ik deed het wel, ik zette door. Maar het plaatje was verre-van perfect. Mijn man die me toch graag in een jurkje ziet, zei: ‘Het lijkt me ook wel leuk als je weer eens een stoere spijkerbroek draagt’. Dat klonk mij ook als muziek in de oren! Eerlijk is eerlijk, zo halverwege de maand ben ik er bijna klaar mee. Maar, nog 11 dagen te gaan.

Mijn panty-la heeft zich bijna automatisch opgeruimd. De meeste panty’s belandden bij het afval. Vrijdag kocht ik daarom twee nieuwe panty’s in een grote maat en 40 dernier, voor een beetje comfort en hopelijk langere duur. Dat bleek geen succes. Ik voelde me als Zwarte Piet in maart. Het tweede paar kon ik gelukkig ruilen en dat bespaarde me tenminste een zoveelste miskoop.

Panty’s maken het leven in rokjes zuur. Bij de een irriteert het randje rond de tenen, de ander knelt rond te buik en een derde hangt te laag in het kruis. Dan zijn er nog de ‘oude-beppe-panty’s’ in onnatuurlijk naturel, de kriebelige 40 derniers en de not-done hoogglans voor door de week.  Ze liggen links in de la, op de reserve stapel…

Janke doet niet aan rokjesmaand. Ze doet aan rokjesjáár! Ze draagt altijd een rokje. Door weer en wind. Behalve als ik haar zie, want als ze sport maakt ze een uitzondering. Ik heb bewondering voor d’r. Ze draagt rokjes vanwege haar christelijk geloof. Het is haar identiteit. In een broek is ze niet zichzelf. Er zijn genoeg vrouwen die niet sporten, omdat het lastig is in een rokje, zegt ze. Janke maakt een andere keus. ‘We hebben als mens de opdracht om goed voor ons lijf te zorgen en zuinig te zijn op het lichaam dat we kregen. Daar hoort sport nou eenmaal bij. En dat gaat het best in een broek,’ zegt ze. ‘Ken jij momenten dat je baalt dat je een rok draagt?’, vroeg ik. ‘Nee, nooit!’, zei ze.

Afgelopen donderdag was een gure dag. Ik was – lekker binnen – op een congres. Ik droeg mijn vrouwelijkste jurk met rode hakken. Ik was niet de enige vrouw, ook niet de enige in een jurk of op hakken. Ik viel wel op. De fotograaf zei nog: ik heb je graag op de foto, je jurk is zo leuk! Kijk, dát deed mij goed..

Mijn eigen doordeweekse-selfies vielen namelijk nogal tegen. Misschien krijg ik na twee weken ook wel wat genoeg van de foto’s, Instagram en de dagelijkse updates. Moet ik dan bewijzen dat ik dagelijks een jurkje draag? Neem maar van mij aan dat ik een doorzetter ben. Waar ik aan begin, maak ik af. Ook als het om rokjes en panty’s gaat.

De grootste stimulans om door te gaan, krijg ik van vrouwen die meedoen. Vrouwelijke energie verspreiden, dat is mijn doel! De weersvoorspellingen worden beter. De zon wordt verwacht. Ik kocht weer nieuwe huidkleurige panty’s en verruil de legging voor nylon. Niets houdt me tegen om nog meer vrouwelijke energie te geven.

Doe je ook mee?

Dát leek me leuk! Een boek met de titel ‘Mooi rood is niet lelijk’. Vast een boek over roodharigen en pittige tantes. De beschrijving was teleurstellend, het ging over menstruatie. ‘Het’ is nog altijd een ongemakkelijk gespreksonderwerp. De schrijfster zegt de tragische, komische en mooie kanten van menstruatie te belichten. Sorry, de ‘mooie’ kanten?! Ik ken ze niet.

Dit is mijn week. De oestrogeen is tot een dieptepunt gedaald. En ja, ik ben dus chagrijnig en moe. Toen ik rokjesmaand bedacht, zag ik al tegen deze week op. Maandverband en panty’s gaan nou eenmaal slecht samen.

Maar als je een hele maand in rokjes en jurkjes loopt, dan ontkom je er niet aan. Al smokkel ik zo nu en dan met mijn yogabroek. Dan doe ik drie oefeningen en loop de rest van de ochtend comfortabel in yogatenue. Totdat ik de deur uit moet..

Rood hoort bij je eerste chakra – de wortelchakra – om in yogatermen te spreken. Door je te omringen met rood stimuleer je het openen van je eerste chakra. Het eerste chakra zorgt voor stabiliteit. Je aardt en voelt je veilig. Laatst vertelde iemand na de yogales dat het goed is om rood op je huid te dragen. Rode lingerie bijvoorbeeld. Het maakt je minder onzeker.

In het rood val je op. I know. Als roodharige word ik altijd gezien. Als je iets roods aantrekt, moet je daar ook zin in hebben. Een paar jaar geleden moest ik er niet zoveel van hebben. Rood hing in de kast, maar ik koos het niet. Ik was ziek – en niet zo’n beetje ook. Het enige rode was de warme fleecedeken waarin ik me het liefst verstopte. Gelukkig is die tijd voorbij. En gelukkig bewaarde ik het roods. Bovendien pas ik er weer in. Dat is een mooie bijkomstigheid van Intermittent Fasting.

Ik kan kiezen: vier paar rode schoenen, een jurkje, rokje, broek en een jas. Niet te lang over nadenken. Niet twijfelen. Rood is de kleur van eerst doen en dan denken, het geeft kracht, is stoer en heeft bravoure. Je kunt in het rood gemakkelijk een beetje overdrijven.

Wist je dat rood de eetlust stimuleert? Dat serveersters 26% meer fooi krijgen als ze iets roods dragen? Van mannen dan, hè. Bij vrouwen onderling werkt dat niet… Rood is een stimulans voor impulsaankopen. Niet voor niets wordt de kleur veel in marketing gebruikt.

Deze week draag ik nog even geen rood. Vanwege de hierboven genoemde periode en de algehele malaise die daar bij hoort. Aanstaande zaterdag heb ik een date. Met mijn man. Dan trek ik vast weer iets roods aan, al is het alleen maar om de eetlust te stimuleren. Wat het wordt, weet ik nu nog niet.

‘Dan moet je even een polletje doen’, zegt onze jongste dochter. Je volgers laten kiezen. Nou, wie weet mogen jullie stemmen op een rokje of een jurk.

Wie weet.

Als ik een jurk draag, moet mijn haar mooi krullen, vind ik. Ik heb de perfecte panty’s nodig en goede schoenen – het liefst nog enigszins nieuw, want afgetrapte schoenen onder een rokje verknallen je hele outfit. Niet iedere jas is geschikt om bij een jurk te dragen. En onderschat het belang van goede lingerie niet. Echt, het leven van een-vrouw-in-een-jurk valt nog niet mee.

Dit zijn de belangrijkste voorwaarden voor het dragen van een jurk:

• perfecte lingerie
• perfecte panty’s
• perfect gestyled haar
• perfecte schoenen
• perfecte jas

Als ik me dan volgens de door-mij-gestelde maatstaven heb gekleed, kan ik uiteraard niet zonder make-up de deur uit. De zesde voorwaarde is daarom:

• perfecte make up

Hoe kan het dat mijn perfectionisme botviert als ik me in een jurk of rokje hijs? Ik herken dat helemáál niet bij me zelf als ik een broek aantrek…

‘Goed genoeg is het nieuwe perfect’, heb ik op de passpiegel gehangen. Speciaal voor de komende weken tijdens rokjesmaand.  Met zoveel excuses als hierboven zul je immers nóóit een jurk dragen.

Perfectionisme is een sluipmoordenaar, lees ik op internet. Het blijkt dat niet alleen vrouwen hier last van hebben. Op de site van ‘Moedige mannen’ staat dat perfectionisme je van binnen langzaam verteert.  Eigenlijk bestaat het niet, zeggen de mannen. Perfectionisme is zoeken naar de gouden pot aan het eind van de regenboog. Je wordt er doodongelukkig van.

Ik ben een groot voorstander van #realinsta. Gewoon zoals het leven is, met ups en downs. Maar als onze puberdochter mij op de foto zet, ben ik blij dat ze 12 plaatjes knipt. Dan kan ik de mooiste uitzoeken. ‘Het zal wel niet goed zijn’, zegt ze verontschuldigend. ‘Tuurlijk wel’, zeg ik, om meteen daarna 10 foto’s te deleten.

Ik ben niet voor niets zo openhartig. De moedige mannen moedigden me aan: ‘Als je de moed heb te erkennen waar je perfectionisme vandaan komt – en als je erover durft te praten, kun je je eigen realiteit bijstellen en accepteren dat goed genoeg méér dan genoeg is.’ En ik weet dondersgoed waar mijn perfectionisme vandaan komt.

Dus… als je me deze maand eens in een jurk met foute legging en dito schoenen, zonder make-up én een ontplofte krullenkop ziet lopen, denk dan: het is goed genoeg. Wat een overwinning zal dat zijn!

 

Hoe leerzaam is de #rokjesmaand!

En wat weerhoudt jou om een rokje te dragen?

Acht jurkjes en vier rokjes hangen in mijn kledingkast. Om bijna nooit gedragen te worden. Want wat is nou een geschikte gelegenheid? Eén op de zondag, één naar een feestje en één voor een avondje uit. Dan blijven er teveel hangen.

Ik kocht ze niet om in de kast te hangen. Ik kocht ze omdat ik in de spiegel zag dat het veel leuker stond dan een spijkerbroek. Ik kocht ze omdat ik me vrouwelijk voelde.

Mijn laatste jurkje was een dure! Echt boven mijn budget. Maar toen ik voor de spiegel stond, wist ik het zeker: deze is van mij! Toen nam ik me voor om vaker een jurk te dragen..

Wij vrouwen worden steeds mannelijker. Dat zie je aan onze kleding, maar ook aan onze houding. We doen stoer en we willen de beste zijn. Geld en dingen worden steeds belangrijker; dat zijn mannelijke eigenschappen.

Voor veel vrouwen zou de nadruk meer mogen liggen op gelijkheid, solidariteit en levenskwaliteit. Vrouwen hebben aandacht voor persoonlijke verhoudingen en gebruiken hun intuïtie liever dan hun verstand.

Laatst was ik op een mannenbijeenkomst, dat wil zeggen het was een zaal vol mannen en een handjevol vrouwen. Ik droeg niet die mooie nieuwe jurk, maar een broek én hoge hakken. Half man – half vrouw. Wat was ik blij dat ik voor hoge hakken had gekozen. Het hadden immers ook zomaar een paar gympies kunnen zijn. Ik voelde me krachtig. Kom maar op, dacht ik, ik laat mijn vrouwelijke energie door de zaal stromen.

Vanaf volgende week vrijdag draag ik een maand lang iedere dag een jurk of rok. Godzijdank met panty’s. Rokjesdag – de dag dat vrouwen massaal in een rokje met blote benen op straat verschijnen – lijkt nog ver weg. Als je eenmaal goede panty’s hebt gevonden is de aantrek-ramp te overzien en duurt het aantrekken van nylon maar een paar tellen langer dan sokken.

Maart lijkt de ideale maand. De 8^e is het Internationale Vrouwendag. Het thema voor dit jaar is: Heldinnen. Opvallende, onzichtbare, dode en levende, grootse en kleine. Wie heeft er geen heldin? Iemand die zich inzet voor de rechten van de vrouw, voor gelijkheid, voor hun medemens. Iemand die vrouwen belangrijk maakt.

‘Leve de vrouw waar ik zoveel van hou’, zingen Nick en Simon. En toch zijn vrouwen voor deze mannen niet te begrijpen. Wij komen immers van Venus en de mannen van Mars. Maar Simon zingt: ‘Hoe je het went of keert, zonder vrouw houdt de man het niet uit’.

Dat doen wij, hè, vrouwen! Wij inspireren de wereld met vrouwelijke kracht. Natuurlijk kunnen we dat ook in spijkerbroek, maar nog veel beter in een jurkje. Dat ga ik een volle maand testen. Doe je mee?

Who run the world? Girls!