Er zijn dagen dat ik er hélemaal genoeg van heb. Hoe heb ik rokjesmaand ooit kunnen bedenken?!
Vorige week regende en stormde het iedere dag. Ik had helemaal geen zin in jurkjes. Ik deed het wel, ik zette door. Maar het plaatje was verre-van perfect. Mijn man die me toch graag in een jurkje ziet, zei: ‘Het lijkt me ook wel leuk als je weer eens een stoere spijkerbroek draagt’. Dat klonk mij ook als muziek in de oren! Eerlijk is eerlijk, zo halverwege de maand ben ik er bijna klaar mee. Maar, nog 11 dagen te gaan.
Mijn panty-la heeft zich bijna automatisch opgeruimd. De meeste panty’s belandden bij het afval. Vrijdag kocht ik daarom twee nieuwe panty’s in een grote maat en 40 dernier, voor een beetje comfort en hopelijk langere duur. Dat bleek geen succes. Ik voelde me als Zwarte Piet in maart. Het tweede paar kon ik gelukkig ruilen en dat bespaarde me tenminste een zoveelste miskoop.
Panty’s maken het leven in rokjes zuur. Bij de een irriteert het randje rond de tenen, de ander knelt rond te buik en een derde hangt te laag in het kruis. Dan zijn er nog de ‘oude-beppe-panty’s’ in onnatuurlijk naturel, de kriebelige 40 derniers en de not-done hoogglans voor door de week. Ze liggen links in de la, op de reserve stapel…
Janke doet niet aan rokjesmaand. Ze doet aan rokjesjáár! Ze draagt altijd een rokje. Door weer en wind. Behalve als ik haar zie, want als ze sport maakt ze een uitzondering. Ik heb bewondering voor d’r. Ze draagt rokjes vanwege haar christelijk geloof. Het is haar identiteit. In een broek is ze niet zichzelf. Er zijn genoeg vrouwen die niet sporten, omdat het lastig is in een rokje, zegt ze. Janke maakt een andere keus. ‘We hebben als mens de opdracht om goed voor ons lijf te zorgen en zuinig te zijn op het lichaam dat we kregen. Daar hoort sport nou eenmaal bij. En dat gaat het best in een broek,’ zegt ze. ‘Ken jij momenten dat je baalt dat je een rok draagt?’, vroeg ik. ‘Nee, nooit!’, zei ze.
Afgelopen donderdag was een gure dag. Ik was – lekker binnen – op een congres. Ik droeg mijn vrouwelijkste jurk met rode hakken. Ik was niet de enige vrouw, ook niet de enige in een jurk of op hakken. Ik viel wel op. De fotograaf zei nog: ik heb je graag op de foto, je jurk is zo leuk! Kijk, dát deed mij goed..
Mijn eigen doordeweekse-selfies vielen namelijk nogal tegen. Misschien krijg ik na twee weken ook wel wat genoeg van de foto’s, Instagram en de dagelijkse updates. Moet ik dan bewijzen dat ik dagelijks een jurkje draag? Neem maar van mij aan dat ik een doorzetter ben. Waar ik aan begin, maak ik af. Ook als het om rokjes en panty’s gaat.
De grootste stimulans om door te gaan, krijg ik van vrouwen die meedoen. Vrouwelijke energie verspreiden, dat is mijn doel! De weersvoorspellingen worden beter. De zon wordt verwacht. Ik kocht weer nieuwe huidkleurige panty’s en verruil de legging voor nylon. Niets houdt me tegen om nog meer vrouwelijke energie te geven.
Doe je ook mee?
