Het leven op de camping bevalt goed. Ik ben veel thuis, kan mijn eigen tijd indelen en heb altijd blije mensen om me heen. Ik ben een trotse gastvrouw. Trots op onze plek en op de omgeving. Soms loop ik een beetje naast m’n schoenen.
De vrijdag voor Pinksteren was een enorm drukke dag. Dat was een uitdaging. Ik probeerde ’s ochtends nog wat rust te pakken. Toen iedereen de deur uit was, was het huis van mij. Het was stil. De houtkachel brandde. Ik pakte koffie en mijn schrijfschrift.
Ik schreef wat overdenkingen. Over de comfortabele trui, die als enige niet in de winterdoos was beland en op deze koude dag weer even aan kon. Ik was een truienmens, schreef ik. Over mijn lievelingsspijkerbroek die ik die ochtend weg had moeten gooien. En hoe dat mijn dag had kunnen vergallen. Over de pompoensoep die ik ondertussen kookte. Het zou een zomers soepje worden met fruitige ingrediënten.
Zomaar wat schrijven. Writefulness noemen ze dat. Dat is fijn. Het werkt rustgevend en mijn lijf reageert er goed op. Eindelijk ben ik begonnen met het afbouwen van de Prednison. Al bijna 5 jaar krijg ik kunstmatige weerstand uit een doosje. Ik hoop de vijf jaren niet vol te maken. Ik halveerde de dosering naar 2,5 mg.
Binnen 10 dagen zat ik bij de huisarts. Een infectie op de huid. Van mijn tenen tot de wreef. Ik krijg antibiotica. Op dezelfde dag wordt de bestelling CBD-olie geleverd. Daar heb ik mijn hoop op gevestigd. Hoe mooi zou het zijn als ik de Prednison kon vervangen door een natuurlijk middel. En áls dat zou gebeuren, wat een mooi succesverhaal zou ik dan kunnen schrijven.
Men zegt dat het goed is je wensen op te schrijven. Bij deze: ik wil mooie voeten en een nieuwe spijkerbroek. Verder hoop ik op een zonnige zomer en een mooi campingseizoen.
Ik sprak gisteren mijn voicemail in. ‘Hallo met Tine Haantjes van camping De Groene Parel’. Het klonk best eigenwijs, al zeg ik het zelf. Maar dat is wie ik tegenwoordig ben: campingeigenaar. En vanaf volgende maand begin ik met een cursus writefulness. Als dan in oktober het toeristenseizoen afloopt, dan ga ik writefulness-lessen geven. Gewoon thuis.
Met writefulness leer je schrijvend jezelf kennen, kun je je beter focussen en krijg je meer vertrouwen in jezelf. Het is heerlijk om je gedachten te verwoorden. Dat merk ik zelf sinds ik ben gaan bloggen. Maar writefulness is puurder. Het gaat er niet om dat je mooi schrijft of foutloos. Het doel is om beter in balans te komen door schrijven. Ontdekken wat je al weet.
Je hoeft je tekst niet te publiceren. Dat maakt je kwetsbaar. Maar door de jaren heen, weet ik nu als geen ander: in kwetsbaarheid schuilt je kracht. Al heeft het z’n grenzen. Je ziet mij niet op blote voeten. Nog niet.
