Er zit een verandering aan te komen
Ik voel het
Het borrelt
Het hangt in de lucht
Gisteravond zag ik een héél dun streepje van de nieuwe maan. Als de nieuwe maan verschijnt, is het tijd voor verandering. Men zegt dat er iets nieuws staat te gebeuren.
Vandaag begint de 40-dagentijd. In de kerk hoorde ik het verhaal van Jezus die na zijn doop 40 dagen in de woestijn verbleef. Hij trok niet meteen de wereld in. Tijdens zijn beproeving – iets met engelen en wilde dieren – vond hij kracht in zichzelf.
Ik kan me met hem identificeren. Ik heb het gevoel ook midden in een beproeving terecht te zijn gekomen. Met pijn in het hart nam ik afscheid van het onderwijs. Het was al een tijdje duidelijk dat het ‘m niet meer ging worden. Juf zijn is fysiek onmogelijk. De geest moest dat nog aanvaarden.
Vrijdag was ik bij een stiltedag en ik gaf mezelf de opdracht om die dag afscheid te nemen van het onderwijs. Dat lukte. Tijdens de laatste meditatie, in het laatste moment van stilte, schiet er – als vanzelf – een woord ik je hoofd. Moed. Dat was het. ‘Wat moet ik met moed?’, dacht ik nog. En nu vertrouw ik er maar op dat ik ook de moed vind om te veranderen. Om het te laten veranderen. Als vanzelf.
‘Het is klaar’, zei ik tegen mijn sportman toen ik ’s middags thuis kwam. ‘Dat is mooi’, zei hij.
Een tijdje geleden nam ik een aantal boeken mee uit de bieb. Kort nadat ik daar was afgewezen voor een vacature. Toen borrelde het ook. Ik had zin in een nieuwe uitdaging als leesconsulente. Dat werd ik niet. En dat was prima.
De boeken gaan over spreken, presenteren en rouw. Het heeft mijn interesse. Toch las ik als eerste in het boek over lichaamstaal. Een eyeopener. Een aanrader. Ik zal nooit meer spreken met een opgeheven vinger. Niet als juf. Of in welke andere rol dan ook.
Ik neem een open houding aan. Zowel fysiek als mentaal. Wat zou het plan met mij zijn, vraag ik me af. Misschien komt er duidelijkheid in de komende 6 weken. Veertig dagen. Misschien weet ik rond Pasen wat het wordt.
Op de werkzolder beoordeel ik vandaag de tekst van een bedrijfsplan. Een fijn klusje. Lezen, schrijven en redigeren. Maar even leg ik dat werk aan de kant en sta ik op de grote zolder te zingen. Elske de Wall zingt met me mee. Samen halen we uit op ‘Heb het leven lief.’
En ondertussen wordt het wel lente.
‘Als de stormwind gromt en als de lente komt, heb het leven lief’ #LiesbethList
